‘camping de Hooiberg’

Deze week kreeg ik een appje van een voor mij nog onbekend nummer. Erin stond een afbeelding van camping de hooiberg met daarop. Kom jij ook? In een verder bomvolle week, zelfs een dagelijks bestuur vergadering moest ervoor opzij gezet worden. Maar hier kon ik eenvoudigweg niet om heen. Neefje had me persoonlijk uitgenodigd voor de musical. Vorig jaar mocht hij als groep zesser al mee doen. Dit jaar was voor hem de 2^de editie. En ja. dan ga je. Daarbij moest de titel me aanstaan, want al een jaar of 23 prijkt er opdehooizolder in een van mijn mailadressen. Dan valt de stro niet ver van de hooiberg.

De locatie was precies hetzelfde als het jaar ervoor. En jaren daarvoor natuurlijk. In de knusse gymzaal van basisschool Sint Jozef in Holthees. Wat een pareltje is deze zaal. Om een dag helemaal tot rust te komen. Ga hier op een stoel zitten en kijk om je heen. Buiten de gymlessen om uiteraard, want van een kudde rennende annex gymnastiek uitoefende kinderen wordt je in de regel niet rustig. Maar dat kan ieder voor zich wel invullen. Maar die gymzaal. Oude wat vergeelde muren, radiotoren zoals je ze zult herkennen. Turnringen hoog in het plafond hangende. Vlak voor de wandrek, de cameraman weer op een bok. Wanden aan de zijkant van het podium die net zo oud zijn als het podium en de gymzaal zelf. Het decor zag an sich, zag er goed en kleurrijk getekend uit. Camping de hooiberg had vooraf al een leuke uitstraling.

De 17 leerlingen, maar daarover later meer, uit de groepen 6,7,8 hadden bekenden uitgenodigd om dit bijzondere moment, zeker vanwege de schoolverlaters aan zoveel mogelijk mensen te laten zien. Bij de ingang kregen we wederom een blaadje met alle deelnemende kinderen. Met daarnaast een heus boerderij bingo formulier. Benieuwd waarvoor deze zouden zijn. De stoelen waren al goed gevuld toen we binnenliepen, maar er leken nog wel heel bewust een rij van 5 vrij. Opa en oma, 2 tantes en deze oom hadden zo plek. We gingen zitten op onze plekken, waarbij we het achtergrond muziekje meermaals op repeat konden horen. Toen deze nog niet onze oren uitkwam, stopte deze met spelen. De boxen kraakten nog even en toen begon de musical. Dat er een verkeerde tune aan het begin werd ingezet. Het hoort erbij. De aankondiging was goed en we gingen er min of meer ouderwets voor zitten.

Ja het ene kind is zenuwachtiger dan het andere. En ja het ene kind durft harder te praten dan de andere, maar er was goed geoefend, dat zag je gelijk. Bij de eerste song kwam neefje op met een zonnebril, een leren jas met daaronder zijn fc Barcelona shirt. Eentje die we een jaar eerder voor zijn verjaardag hebben besteld. Hij is er maar wat trots op. Mooi dat deze nu een podium mocht krijgen. Gewoon een Gavi actie van hem eigenlijk.

Het verhaal liep mooi in elkaar over. De nummers waren vlot en ja enkele grappen waren goed en even zo gebracht. Een drukke Daan, dat is een adhdaan. Tiktok? Op een boerderij kun je een tik krijgen en de kippen zeggen tok. En dat de boer en boerin begonnen met het voeren van de varkens, door een berg mais de zaal in te gooien. U raadt het al, dat zijn de mooie dingen. Neefje zong knap uit het hoofd, was bandlid van niet normaal en noemde zijn tegenspelers constant ‘knul’. Wij kwamen graag naar deze knul kijken.

Met een heuse cursusleidster werd yoga uitgeoefend en zelfs ik was even een boom in de zaal, zoals een man of 80 tot 100 meer. Geweldig, iedereen deed mee en het brak heerlijk de show tot 2 maal toe. Erg leuk waren ook de scenes van het bed. Welke staande werd neergezet. De boerin kwam er boven uit, de boer niet, wat vooral in het publiek zorgden voor het nodige gelach. De bingokaart kon met een nummer ingevuld worden en volgens mij had de hele zaal bingo. 

Wat evident is aan deze musicals zijn de kleine dingen die misgaan, maar dat maakt het zo mooi en puur om te zien. Kinderen hielpen elkaar met aanwijzen van de te spreken. Het was duidelijk wie 1 van de 3 microfoons moest krijgen. Of welke kant ze het podium af moesten lopen. Dit zijn maar details, maar het zat erin. Dat de boerenknecht eindelijk durfde te gaan zingen en de beesten hierdoor niet meer van de leg waren, weer vrolijk knorden of melk gaven. Het paste perfect in het verhaal. Er waren 2 solo’s waar te nemen en dat is altijd knap.

Een musical eindigt met een liedje, zoals een sprookje eindigt met nog lang en gelukkig en het weggeven van een bestelling in een Brabantse friettent met een houdoe en bedankt. Na de musical was het tijd voor een welverdiend applaus. Voor de deelnemers, de juffen die eveneens hard hebben meoten werken hiervoor. Het beeld en geluid en voor de schoolverlaters. Dit jaar waren er niet net als vorig jaar 7, geen 6, geen 5, geen 4, maar welgeteld 3. Daarbij gaan ze allemaal naar een andere middelbare school. 3 leerlingen in groep 8, maar zij kunnen wel zeggen dat ze in eigen dorp op de basisschool hebben gezeten. Waarbij ze maar wat trots op mogen zijn. Een kleine school als groot gezin en zo is het maar net.

Na afloop, het was erg heet binnen en we buiten stonden. Kwam neefje vrolijk naar buiten gerend. Ondanks dat hij nu toch een echte musicalster is, kreeg ik gewoon een box. Zijn oudste zusje is volgende jaar ook van de partij. Of ze het nu al leuk vond om te kijken. Vast en zeker, maar meer dan een wat verlegen knikje kreeg ik niet. We hebben dan een extra reden om te gaan. Want zoals eerder gezegd. Een school leven sluit je af met een musical.