“the final edition”
Het was me het berichtje wel deze weel. De voetgolfbaan in Grubbenvorst gaat sluiten. Het favoriete uitje van onze collega’s zo maar te niet gedaan. En ja, we waren recentelijk nog geweest en ja er zou wel iets anders voor in de plaats komen, maar toch. In allerijl werd er nog een datum geprikt en werden zo waar 4 personen bereid gevonden om nog eenmaal deel te nemen. Vier hetzij licht, het zij meer ervaren tot uiterst uitvaren deelnemers togen naar het voormalige Floriade terrein.
Even wennen, met 100 kilometer op de snelweg. Geen druk geen stress, take it easy, Zou die relaxedheid die anno augustus 2020 op de snelweg gelden is, zijn weerga hebben op het voetgolfspektakel? Het is in elk geval uiterst gunstig voor de CO2 uitstoot en het dieselverbruik. Eenmaal op de parking aangekomen, langs het prachtige hypermoderne klimaatproof kantoorgebouw van de Enexis en een fraai zonnetje stapten we de auto uit. Het gras lag er goed bij, het was nog rustig en de ballen waren in perfecte toestand. De uitleg van Rob en/of Henk was niet nodig want men wist wat men kon verwachten. Een obstakel, middels boomstronk, te hoge grasspriet of brandnetel daargelaten. Daar gingen we, met in ons achterhoofd het eeuwige record van onze wereldreiziger van slechts 61 punten. Behaald met de kop en gelaat van een alligator, meer levenloos, dan levenslustig na 2 uurtjes slaap.
De eerste holes waren wat frustraties her en der waar te nemen, al moet gezegd worden dat onze ‘volleyballer’ bijzonder strak begon. Na wat holes met hier en daar een tweetje of drietje als score leek voor een van ons een geweldige score in de maak. Hole 8, the hell of hole 8 in 3, dan kan het wat gaan worden. Hole 9 gebiedt ook nog enige aandacht, want hier had de leider van vandaag al eens een hole-in-one afgeleverd, de eeuwige tweede deed dit ook, maar de bal stuiterde weer eens uit de hole…. Zonde want het geweldig geweest. Ook dat is voetgolf. In de pauze aangekomen bij de keet, alwaar slechts enkel drank te verkrijgen. Dus geen tosti’s. Deze pauze werd druk gepredikt over het aantal pogingen. Henk van voetgolf kwam erbij staan en zei dat 29 een geweldige score was en dat voetballers van VVV een scheidsrechter nodig hadden i.v.m. het foetelen. Daarna sprak hij de tegeltjeswijsheid: ‘van de baan winnen kun je nooit!’
Om toch stiekem op de zaken vooruit te lopen. Het voetgolf in Grubbenvorst gaat op deze wijze na volgende week afgelopen zijn, maar volgend jaar ligt er ergens in de omgeving van Venlo een nieuwe baan! Henk kon niet vertellen waar, maar duidelijk is dat het voetgolf door gaat. Hij had goed overlegd met zijn vrouw, want ja hij is tenslotte 65+, maar heel eerlijk. Henk thuis laten zitten is ongeveer net zo verstandig als onveilige seks met een straatprostituee, dus gaf zij eveneens akkoord. Na onze ice thea gingen we door, met in het achterhoofd 29 is lekker.
De lastigste banen kwamen nog en het belang van concentratie heiligdom als het Jezusbeeld in een katholieke kerk. En zo geschiedde, wel jammer overigens dat een van onze collega’s niet mee was, want hij is van Putten als we zijn achternaam moeten geloven. Hij had voor de nodige input kunnen zorgen, maar ook zonder hem liepen deze rondes gesmeerd. Onze ‘volleyballer’ liet zijn goede reeks van voor de pauze voor wat het was, onze keeper schoot de bal nog net niet bij de Fontys op het schoolplein. Dit na een kanonskogel die meer weg had van losse flodder dan een fatsoenlijke poging op een eenvoudige baan. Onze eeuwige tweede, bleef zijn techniek showen, maar mistte precisie en de leider, bleef mijlenver voorstaan en kwam akelig dicht bij het alltime VTS-record! Na iedere hole, hoe lastig ook, was het als het de dag is om de magische 61 punten te verbeteren, is het vandaag. Over drietjes, viertjes en zekerheidjes.
Na hole 17, was de leider nog maar 5 pogingen verwijderd van de magische scoorde, de druk rustte op zijn schouders. Nou kunnen die gezien de omvang toch wel wat hebben, maar toch ga er maar aan staan en zijn eerste poging op hole 18 was niet zijn beste. Zeg maar ronduit matig tot niet best. Poging 2 beter en poging 3 gaf aanzet tot een put! Maar dan poging 4, met de eeuwige roem 59 pogingen in totaal! De bal rolde, maar ging uit de hole. Oei, oei poging 5 en 60 in totaal, uw verslaggever lag nog net niet onder de graszoden. Zou het dan toch? Ja de bal rolde, streelde de grassprieten en deed wat van hem verwacht wat. Go, yes! De euforie op het inmiddels goed bezette voetgolf terrein was waarneembaar. 60, het magische record van 61 was uit de boeken! De andere lieden speelden hun ronde uit. De leider met 29 halverwege haalde, eveneens na de ooit verraderlijke pauze een prachtige score. De eeuwige tweede, was u raadt het al, tweede, de keeper was derde.
En bij gebrek aan foto’s was de andere deelnemer op het podium, gezien zijn woonplaats, in geen Velden of wegen te bekennen. Na afloop werd nog een drankje gedaan. De meeste geallieerde deelnemer nam bij het zicht op de green een ice-tea, green. Waarna het terrein voor goed verlaten. Symbolisch werd de route nog een keer bewandeld, daar waar helden komen vallen of staan. Voetgolf Grubbenvorst wat hebben we (wederom) van je genoten!
Reactie plaatsen
Reacties