Vandaag is blauw, de kleur van de metworst. Zo maar een stukje tekst van een nummer dat door de oude luidsprekers galmt op carnavalsmaandag. Heel Boxmeer is in rep en roer en aan het Vortums Veld te vinden. Een grotere eer dan koning van de Metworst worden bestaat er bijna niet in Boxmeer. Voor mij als carnavalsvierder vaak de (enige) mogelijkheid om met vrienden op pad te gaan. Zelf vier ik graag carnaval en doe dit door raadslid te zijn van CV de Leemknejers. Op zaterdag overdag en maandagmiddag hebben we in de regel geen verplicht programma. Meestal pakken we op maandag de dag met vrienden. Zo ook dit jaar met een wat uitgedund gezelschap. Dan maken we er altijd een prachtige dag van. Een maand van tevoren appte een vriend al. “Gaan jullie naar de Metworst?" We reageerden bevestigend met een maar. Ja, maar als we dan de dagen goed doorgekomen zijn. Dat waren we en dus verzamelden we op maandag om 10:00 uur.
Om klokslag 10:00 uur opende ik het slot van de deur. 1 van de 2 anderen was er al en wilde opendoen. Hij was er samen met een prikker en een plastic zak en had aan de dijk al schoongemaakt. Hulde op de vroege ochtend, hij gaf aan dat het in het dorp geen doen was. Ook hierop moest ik bevestigen want er was her en der nogal wat troep achtergebleven van de optocht. De ander kwam er ook aan en we togen na en bak koffie richting Boxmeer. Ik had nog wat cake gebakken en ook een six-pack bier en four-pack Liefmans in blik meegenomen. Overigens was er een zonder fiets en vroeg of hij achterop mocht tot Beugen. Dit kon, maar was niet de meest ideale stap en dus nam hij een gereedstaande fiets mee.
We fietsen ondanks de tegenwind in een mooi tempo naar Boxmeer. We gingen nog gauw even pinnen en zagen wel hoever we in Sambeek zouden komen. De kerk leek ons een mooi eindpunt om vanaf daar naar het Vortums veld te lopen. Wat is het toch al leuk als je vanaf de Koningsrotonde die stokoude speakers aan de lantaarnpalen ziet hangen en de muziek, gelieerd aan de metworst hoort galmen. Dit moeten ook nooit luxe JBL-speakers worden. Krakende grijze luidsprekers opgehangen door Jantje Verberkt, die dit wellicht al 20 jaar doet. Zoals vele vrijwilligers ieder jaar zorgen dat 10.000 personen een feestdag mogen beleven. We parkeerden onze fiets, openden een blik en liepen van Sambeek centrum naar het Vortums veld.
Met een tasje bier in de hand gingen we langs de collectanten. We gaven een kleine bijdrage en zochten een plek langs het parcours. Uiteraard kwamen we tal van bekenden tegen in onze tocht richting de achterste tent in Vortum. We dronken onze blikken bier op en liepen niet zoals gewoonlijk naar Vortum, maar staakten halverwege. We togen nadat de blikjes van hun inhoud ontdaan terug richting de voorste tent. Uiteraard kwamen we diverse bekenden tegen en kregen nog een lekker kipspiesje aangeboden. Onderwijl zagen we links en rechts jongens en meiden wildplassen dat het een lieve lust was. Zou je dit nuchter op een doordeweekse dag langs dit gedeelte van de weg in je hoofd halen? Ik denk dat niemand hierop zou komen, al helemaal niet op een winters aandoende dag. Even zo niet als je er met de auto door heen rijdt of op het fietspad rijdt.
Aangekomen bij de voorst tent oogde het, mede door het fantastische weer, gigadruk, maar een bekende vertelde al dat er goed doorkomen was. Dat was het zeker en al gauw bestelden we onze biertjes. Waar normaliter, of ja de laatste keer dat ik er was, contant geld de klok sloeg was het ook hier al Boxmeerse munten kopen. Tussendoor genoten we van de klanken van de hofkapel en ouwehoerden gezellig. Wel wat minder vond ik de prijs voor het gebruik maken van de toiletten. €3,-, wat een gezeik dacht ik, maar anderzijds dacht ik ook. Die €3,- zal naar de organisatie gaan en het goed kunnen gebruiken. Het is maar net hoe je ertegenaan (wil) kijken.
Na een paar biertjes in deze tent begonnen we aan onze terugweg. Ik sprak nog een collega wiens broer meedeed, maar was afgehaakt. Ze vertelde waarom en ik hoopte vooral dat het goed met hem zou gaan. Daarnaast vroeg ik wie er gewonnen had. Dit hadden we, mede door de gezellige muziek van de hofkapellen in de tent niet gehoord. Normaliter zwaaien we nog even naar de loonwerkers uit ons dorp, maar die hebben we dit jaar zelf, niet op het strakke zand gezien. Uiteraard waren zij er ook om te zorgen dat het zand strak blijft. Edoch menig man of vrouw waant zich na diverse alcoholische versnaperingen weer kind en rolt even of het zand heen. Het zou meer waarde hebben als ze allen na afloop per persoon 1 hek aan de kant zouden zetten, maar dat terzijde.
De terugweg is er eentje met tal van stops tussendoor. De eerste ‘echte’ stop was Route 66 in Sambeek. Hier hebben ze doorgaans heerlijke frites. We sloten aan in een rij, maar het duurde en duurde. Iemand draaide zich om en vertelde dat we in de rij voor de toiletten stonden. Goed opgelet dus en we liepen naar buiten om vervolgens door de ingang van de cafetaria naar binnen te gaan. Een van ons bestelde enkel snacks. Hij had een nummer lager dan de andere 2. 83 om 4 en 85 en ging zitten toen een stel mensen wegliep. Hij ging midden in de ronde bank zitten en werd meteen vergezeld door dames aan beide zijdes. Dit zag er komisch uit en zorgde natuurlijk voor wat aanspraak.
De frites van 84 en 85 waren gereed en we konden ook in de ronde bank gaan zitten. De frites was knijter hard gebakken. De satésaus zoals je die van Chinese makelarij mag verwachten. Verrukkelijk. Na het frietje liepen we door en kwamen een stel of a stel, een 50-tal mensen uit Beugen tegen die een kar met een halve voorraad van Duitse drankhandel meetrokken. Een open tikkie werd betaald en met een fles bier gingen we verder. Al vond ik het persé nodig een frisje te halen en ging naar binnen. De Chinese dame lachte vriendelijke toen ik mijn fles Hertog Jan op de toonbank zette en ik 3 sinas bestelde. Ze gaf me zelfs een muntje terug. Na ons ‘traditionele’ frisje togen we naar de gouden leeuw in Sambeek. Het plein en de straat stonden afgeladen vol. De sfeer was doldwaas. Wat een dag is dit en het lijkt wel of iedereen zowat compleet van de kaart is. Voor de diehards was er zelfs een shotjes bar en al. Ons niet gezien, want na een paar flessen bier gingen we over op de Grolsch van de Gouden Leeuw. Namen nog een colaatje, om daarna onze fiets op te zoeken. Achter de bar, was trouwens het personeel in monnik- en of non-outfit aan bedienen. Ze waren dus als non actief.
Onze fiets bracht ons naar de eindbestemming Boxmeer, daar het Drummerke op maandag rustdag geniet en niet meer die altijd heerlijke tomatensoep opdient. In Boxmeer parkeerden we onze fiets op een logische plek en gingen kiezen. Wat willen we? 't Centrum, de tent, de Generaal, de Bock, Esser? De keuze is reuze Mijn antwoord was voluit “Nog’us!” Toen we een jaar of 16 waren kwamen we hier met enige regelmaat en dronken dan aan de put waar een vijver in zat onze hertog jannetjes of flesjes dommelsch ice. In een 20 jaar tijd is er toch wat veranderd. Geen put meer en ook geen Hertog Jan. Ondanks de giga grote afbeelding van de Hertog bij binnenkomst van dit altijd bijzondere cafe annex hol.
We gingen aan de bar zitten, bestelden bier en keken rond. Er is bijna helemaal niemand. Een paar dames, een barman en 2 wat vagere figuren. Daarnaast een klein meisje en een puppy. Na wat biertjes en een rondje fris gingen we over aan de shotjes. Of ja, er stond een shotglas, waar water in bleek te zitten. Geintjes, die we goed kunnen hebben. De 2 mannen die in de kroeg zaten gaan samen naar het toilet. Wat we opmerkelijk vonden. Even later een geschreeuw van het toilet. Papa! Papa! Papa! Het meisje zit waarschijnlijk op het toilet, alleen, verlaten en roepende om hulp. Een van ons attendeerde de man, van wie we vermoeden dat het de vader, om eens te gaan kijken. Waardeloos dit. Zelf gaan zuipen, je dochter al meenemen is al kansloos. Niet naar haar om kijken. Vul zelf maar in.
Rond kwart voor 7 zeg ik, het is mijn laatste voor vandaag. Vanavond is er nog programma met de vereniging. Ik leg nog even 3 euro's bij en we krijgen het rondje samen vol. Een laatste biertje hier alvorens we de fiets op gaan. Het is nog steeds droog, wel wat frisser en we gaan huiswaarts. We hebben het niet te bont gemaakt en ons goed geamuseerd. Het was gewoon weer een prachtige, metworstmaandag.
Reactie plaatsen
Reacties