De terugweg

Dinsdagavond 18:05. Ik verlaat het kantoor en loop naar mijn fiets. Ik ga beginnen aan mijn terugreis en fiets naar huis. Niets vreemds, muziek luisterende via spotify met de wat onhandige oortjes. Je kent ze wel die je in 2007 gratis kreeg bij je telefoon. Dit, omdat mijn apple Ipod-oortjes het voor de 17^de keer binnen in een half jaar tijd hebben begeven. Daarnaast is mijn ipod Kats leeg. Vol goede moed en voldaan na een arbeidsdag fietste ik naar huis, zoals zo vaak. Wel herinnerde ik me de dag ervoor, de ochtend. Een start van de week, die niet meteen prettig genoemd kan worden. Anders dan anders, de beelden flitsen nog door me heen.

Deze maandagochtend was ik namelijk min of meer getuige van een eenzijdig ongeval. Of ja getuige van een ongeval. Ik zag een fietser op het fietspad zitten.  De beste man was me om en nabij het Posthuis in Beugen hard voorbij gefietst op zijn elektrische crossfiets met dikke banden. Nu zag ik hem zitten. Hij was duidelijk gevallen vlak voor de bocht bij het tunneltje richting ziekenhuis. Zijn bril lag verderop, zijn in-ear oortjes waren uitgevallen. Zijn rugzak lag op de grond. Ik stopte en vroeg hoe het met hem ging. Hij gaf aan dat hij last had van zijn hoofd, wat gezien een grote schaafwond niet zo vreemd was. Hij wist waar hij was en antwoordde 3 op mijn 3 uitgestoken vingers. Hij had zich vergist in de gladheid van het fietspad en was richting HAHEBO aan het kijken geweest. Hier was de dag ervoor brand geweest. De restanten waren zichtbaar. Hij had domweg even niet opgelet, was even afgeleid. Er kwam een vrouw meer aangefietst. Die vroeg of we misschien de ambulance moesten bellen. Hoe gek het ook klinkt op 350 meter van het ziekenhuis, zo vreemde gedachte was dat niet.

Even later stopte nog een man en een jonge dame, die aangaf coassistent te zijn. Zij deed wat meer onderzoek, waarbij het leek of de man weg viel. Hij had last van zijn heup en elleboog. De ambulance werd in overleg gebeld. Er kwam nog een huisarts aan, die vooral beaamde wat de coassistente deed en de man ondersteunde. De ambulance was vrij direct ter plaatse. De gestopte man belde zijn werk, dat er een werknemer gevallen is met de fiets en deze dag niet zou komen. Ondertussen diende 2 fietsen, waaronder de mijne als een soort van afzetting. Dit, omdat op het tijdstip van maandagochtend tussen pakweg 07:40 en 08:00uur een fietser of 250 langs komt. De ambulance nam hierna de situatie over. Een ongeluk, typisch uit het kleine hoekje. Hopelijk hersteld de man spoedig.

Dit gezien hebbende spookte me door het hoofd toen ik deze dinsdagavond naar huis fietste. Aangekomen bij de Rochus rotonde, kwam een auto met buitenlands kenteken aangereden. Niet dat, dit kenteken zo boeiend is, maar in sommige landen gelden andere regels. Ondanks dat ik voorrang had. Kneep ik mijn remmen stevig in. Maar goed ook, want de auto zag de haaientanden aan voor een versnellingsobject. Dit leek wel de inleiding voor een opmerkelijke terugweg. Halverwege bij het Maasziekenhuis kwam ik een grijze scooter tegen. De jongen op deze scooter was hooguit een jaar of 17. Had zwarte krullen en een grijze, ik meen van het merk Peugeot, scooter welke hij bestuurde. In het geval ergens te hangen of chillen op het plein. Waarbij wat jonge dames rondwalen, waar indruk opgemaakt moet worden, kan ik me inleven dat hij indruk wil maken. Maar toch niet als je een anonieme man met een zwarte bril en zwarte jack & jones jas tegenkomt? Edoch achtte hij het nodig om bergaf op één wiel zijn scooter te laten paraderen. Wellicht rijdt het prettig ik heb geen scooter ervaring, maar ik vond het bijzonder.

Een stuk verderop, kwam ik weer een scooterrijder tegen. Ditmaal wel met een helm. Zo’n helm met van die duivelshoorntjes erin, wat anno nu bijzonder hip is. Hij had een been loshangen en reed ook op 1 wiel. Waarom is me volstrekt onduidelijk, omdat er in de wijde omgeving niemand was. Of hij indruk wilde maken, zijn kunsten wilde laten zien? Bijzonder was het in elk geval.

Aangekomen bij de stoplichten kwam er een rits auto’s vanaf Gennep. Tussen deze auto’s, 2 motorcrossmotors. Zij namen gas terug, draaiden deze daarna weer volle muziek open. De aanleiding voor een stunt, door eveneens op één wiel te rijden. Dit tussen deze rij auto’s. Wat nou als iemand onverwachts links dan welrechts een weg in zou schieten? Of pardoes zou moeten afremmen voor een overstekende eekhoorn? Goed, er gebeurde niets, maar het verkeer is toch absoluut geen speelplaats. Daarbij zit, zoals gezegd een ongeluk in een klein hoekje Zoals de ochtend ervoor. En ik denk altijd zo, je zult maar iets thuis krijgen. Daar wil je niet aan denken, kortom ik vond het wederom bijzonder.

Even later kwam ik thuis, we aten Mexicaanse punt-paprikasoep...