Vriendenweekend
‘dat gaat naar Den Bosch toe….’
Het was al weer 3 jaar geleden en voor sommige was het ook echt bijna niet meer vol te houden, maar vriendenweekend stond weer gepland. De appgroep ‘Bloemenclub de Madelief’ ging een weekend weg. Helaas kon er een persoon niet meegaan, maar ging een andere voor het eerst mee. De locatie werd dichterbij huis gezocht en daardoor was de #datgaatnaardenboschtoe trending. Hoe verliep een weekend, welke waarschijnlijk van te voren al met potlood ingevuld kon worden? Of zou er buiten de geijkte paden gelopen worden? Zou deze club genaamd de madelief de Margrietfair gaan bezoeken? En wat zou de debutant ervan vinden?
Vrijdagmiddag half 3. Station Boxmeer. Er zitten 2 man met sixpacks bier te wachten op een trein die niet komt. Een kwartier later dan gepland gaat de reis naar Nijmegen, alwaar overgestapt kan worden. Waarom de trein? Onze slaaplocatie kon niet met de auto bereikt worden. Neem de parkeerkosten, benzinekosten, verkeersdrukte en het, scrablleliefhebbers opgelet, dalurengroepstreinticket. € 6,- p.p. enkel + de mogelijkheid, mits gewenst een sixpack bier leeg te trekken onderweg? Vul het maar in. In Cuijk stapte de volgende persoon in, waarna in Nijmegen nog 2 man aanhaakten. Er werd gehugt, geknuffeld en geproost.
De reis verliep zonder problemen, beetje inschikken met zitplaatsen daargelaten en om 16:10 kwamen we aan in het royale appartement genaamd vakantiehuis Den Bosch, aan de Walpoort 4. De beoordeling 8,6 viel op, maar was het zeker waard. Ruim, 3 etages, een bad, douche, 10 fatsoenlijke bedden, een nespresso apparaat, gezellige huiskamer, dakbalkon, Marley bluetooth speaker. Het was er allemaal. Handdoeken waren wat lastiger vindbaar, ook omdat deze werden aan gezien voor extra dekens.
Om 17:00 uur had de activiteitencommissie wat gepland. Een soort van cabaret stond in de app. Tot 1,5 dag vooraf had niemand een idee wat het zou zijn, maar verrek het WK is begonnen en dan speelt Nederland. Precies op tijd werd er een locatie gevonden en kwamen er 10 bier ipv de 8 bestelde Hertog Jan weizeners op toog te staan. Uiteraard stonden we traditioneel midden in een gangpad en hiermee alles en iedereen in de weg. Na wat biertjes en een uitgebreide analyse. Kwamen de eerste 2 schalen bittergarnituur voor de dag.
Het avondeten werd genoten bij een van de meest bijzondere Turkse restaurants van Den Bosch. Shoarma en gyros lagen in een bak zeg maar gerust container van 100 kilo klaar op de toonbank. Proeven was zo maar mogelijk. Gewenst of niet. De shoarma was ook de gyros, alleen ging er dan koffie poeder overheen en lag er wat ui tussen, waarna het pannetje de oven in ging. Whiskeysaus was er niet. Eindconclusie; vooral heel degelijk, maar we hebben wel geleerd 2x shoarma/döner op een dag is hem niet. Maar goed dit wisten 7 van de 8 al en heeft desbetreffende persoon ook weer wat geleerd. De bijgeleverde frites was dan wel weer prima en met een frisje ( er was ook geen bier) kon de trip verder gaan.
Café Jeronimus werd opgezocht en met 14 biertjes op de tap, was de keuze reuze. Er werd getoept en vooral gezellig geouwehoerd. De terugweg werd nog buiten gezeten bij Samy’s, alweer Mallorcaanse biertorens werden besteld, alsmede 2 porties bitterballen. De torens deden de das om, waarna het huis werd opgezocht en na flesje bier de dag om was.
Zaterdagochtend rond de klok van 9 uur / half 10 hadden 2 vroege vogels al een gouden ontbijt georganiseerd. Verse jus, gekookte eieren, croissants, broodjes, nog half warme worstenbroodjes en de koffie op een sterkte, waarmee je de rest van de dag wakker zou blijven. Tevens waren er slingers voor onze jarige job. Na het ontbijt volgde een heerlijke stadswandeling. Den Bosch is een mooie stad en daar moet je wel iets van gezien hebben. We zouden stoppen bij een brouwerij, die er overigens niet was. Aangezien we toch in de buurt waren, stopten we bij café buurt. Na een goede koffie durfden de eersten al een biertje aan. Dit in een heerlijk voormiddagzonnetje met zicht op het fraaie Essent pand en vooral een rustiek moment.
Na een wederom lekkere wandeling via de markt werd de lunch gekozen. Lunchroom Rodeo. In 1 woord. Goud. De Mexicaanse quesadillas met een goddelijke Mexicaanse tomatensoep, deden de inwendige mens goed. Hierna volgde een kleine split up. De helft wilde wat gaan doen. De andere helft vooral waarvoor het kwam. Dus stapten 4 man een cafe binnen. De andere groep bestaande uit 4 personen ging enthousiast de Sint Jan binnen. Niet alleen om rond te kijken, maar ook de toren te gaan beklimmen. Helaas werd dit lastig gemaakt. Eenmaal binnen zag men een bord boven een toonbank hangen met de tekst INFORMATIE; Aan het vrouwtje hierachter vroegen we waar tickets konden kopen;
‘Daarveur motte nie hier zejn! Daor gon wej nie over’
Brabantse gastvrijheid met een kleine g. Alsof je een snackbar binnenloopt en de eigenaar je verteld geen frites of frikadellen aan de man te brengen. Waar dan wel? Ginds unne meter of 400 verderop, veurbej de kroege! Zei ze op wellicht nog onvriendelijkere toon. Verbouwereerd lieten we het hierbij zitten en hebben de klim niet gewaagd, maar ons wel vergaapt aan de pracht en praal van het gebouw. Dus toch een activiteit.
De rest zat bij de Legends-sportbar. Wat een Irish pub moest voorstellen, maar dat net-niet was of eigenlijk helemaal niet. Via de markt, waar een van ons de leuzen van de marktkoopman wist te verklappen. Je geloofd het niet, maar de rituals en een bluebrands modestore werd bezocht. De 4 sloten aan bij de andere 4 en zagen zowaar Robert Lewandowski scoren op een WK. Het avond eten zou bij Brazza moeten zijn, maar we kwamen er niet aan tapas. Dus werd aan de overkant een Italiaan gevonden. Stefano’s alwaar we nog 1,5 uur hadden, omdat daarna gereserveerd was. Het was er prima toeven en de pizza’s moeten ook van goede kwaliteit zijn geweest. Zagen er goed belegd uit, maar oh wat was de specialiteit van het huis een drama. Pasta Roma, carbonara met champignons. Alsof je een fles blueband bakboter over wat spaghetti heen kiept en daar wat spekjes, ui en een verdwaalde schijf champignons tussen gooit. Jammer, want de rest was alles wel van uitstekende kwaliteit.
Gastvrijheid schreven we hierboven al als gastvrijheid in het toch met gastvrij pronkende stadje. Bij café Tijl Uilenspiegel ging deze vlieger wederom op. De uitsmijtster van deze met recht Bosche kroeg, met verrassend veel gelijkgestemden. Overigens is daar niks mis mee laat dat voorop stellen. Verder zagen we vooral wit-rood-gele sjaaltjes en werd ons verzocht vriendelijk verder te kijken. Zo kwamen we in een smalle kroeg genaamd Banier terecht waar het wellicht ooit druk wordt, maar nu niet was. In elk geval stond Argentinië-Mexico op konden we vrijuit ouwehoeren en schik hebben. Na een kwartier kwam ook de barman erachter dat 1 van ARD was en niet van NPO 1, dus kregen we NL commentaar ook nog. Tsja, dat ouwehoeren. Er waren 4 onderwerpen leidraad dit weekend. Helaas gaan deze de facebook-censuur niet over leven, maar in elk geval ….., ……, …., en …….. Voor degene die het echt willen weten. Energiecontracten, warmtepompen, leasecontracten en natuurlijk zonnepanelen.
Daar na 1 helft de beleving in damde gingen we verder naar een andere locatie. Het werd opnieuw Jeronimus, daar was plek en de keuze nog ruim genoeg. De organisatie vond het tijd voor bitterballen en hoe weet niemand, maar 1 minuut na het bestellen kwamen ze van buiten. Of ze verderop bij Kees Kroket uit de muur zijn gehaald met een fee van 300% ? We zullen het niet weten, maar wonderbaarlijk was het wel. Ook het volgende schaaltje frikadellen kwam sneller dan dat Max Verstappen over een recht stuk rijd. Het bleef lang gezellig en het werd ook wat rumoeriger, 2 Bosche medegasten, konden onze gesprekken volgen en of ze nou ze leuk waren of niet. 1 van de 2 zat met tranen in de ogen van het lachen toe te horen.
Nadat onze jarige job een jagermeister baas maakte en de laatste ronde verschudt was, was het twijfelen. Was het dit? Of gaan we nog ergens kijken? We kwamen wat dames uit Someren(en dat is een)-Eind tegen, maar zij kwamen wel binnen en wij niet. Tot op een moment we binnenkwamen bij café Uilenburg. Na wat bier, en 5 op 8 dansende lieden, nog een schaal of 2 bitterballen ging deze kroeg ook dicht. Het barpersoneel genoot nog van de laatste gasten waarna het vakantiehuis opgezocht werd.
Zondagochtend; sommige personen hadden het zwaar. De 2 man van het ontbijt deden het zelfde als de dag ervoor, maar er waren erbij die een kop als een alligator hadden. Of moeite hadden de lading van de avond ervoor binnen te houden. Met dank aan Henkies playlist werd de sfeer iets losser, alleen was er toen weer een sleutel kwijt. Hierdoor werden een paar essentiële minuten verspilt en hadden we een trein gemist. Toch gaf dit wel weer de tijd om het groepsdalurentreinticket te kopen, voor sommige of eigenlijk een persoon het credo om nog wat dans- en zingmoves op het perron te maken. Hierna keerden we terug met de trein in de richting van Cuijk. Thuis aangekomen was het wachten op de traditionele duimpjes op de groepsapp en die kwamen.
Vriendenweekend wat was je weer geweldig. Den Bosch, wat was je leuk. Nogmaals dank aan de organisatie!
Reactie plaatsen
Reacties