Januari 2022, een zaterdagochtend zoals er zo vele zijn. Mijn rondje Gennep op de fiets makende. Eerst brood halen bij bakker Arts en dan bloemen kopen op de markt in Gennep. Deze zaterdagochtend veranderde er wat in deze route.
Ja, de markt, ik kan me het nog goed herinneren van vroeger, de markt had iets. Al van het moment dat ik er als kleine jongen kwam. Achterop de fiets bij ons mam en dan naar Boxmeer of Cuijk. Van alles vindende zoals stoffen, kaarten, cd’s en groenten. Maar oh wee wat een angst had ik voor de groenteman. Ze kwekten volgens goed gebruik knijtertje hard. Oordopjes waren er toen nog niet, maar waren wel al een uitkomst had. Er was iets, waar ik nog meer angst voor had. Dat was het dichtsmijten van het houten geldkistje. Dat ging met een ongehoorde klap en ik kroop altijd bijna van angst in elkaar als dit geldkistje dicht gesmeten werd. Die groenteman waar je dan ook nog een stukje mandarijn mocht proeven, een beetje als troost voor je oorpijn die je net weer had mogen doorstaan.
Een jaar of 30 later kom ik dus nog wel eens op de markt. Neen, we gaan niet eigenwijs op een lege plank in een lege stand liggen, kijken of we nog in de markt liggen. We consumeren, waarbij we nagenoeg iedere week tulpen in de periode en om de week 3 gerbera’s open. Daar het in onze levens’vazen’ in ons huishouden zo gevuld kan worden.
De kraam waar ik bloemen koop word bestierd door Youri en er hebben zich al wat personele wisselingen gedaan. Zo was er eerst een jongen die vrij duidelijk liet merken in spraak en houding, dat hij geen hetero was. Laten we voorop stellen geen probleem uiteraard. Daarnaast helpt er vaak een wat oudere man in Harley Davidson jas mee. Youri is de ouderwetse marktman. Hij heeft nog wel een geldkistje, maar deze is van metaal en wordt uiterst voorzichtig behandeld. Daarbij is het mobiele pinapparaat niet meer te benijden. Youri maakt graag een praatje en geeft tips waar je wat mee kan. Als Youri je niet helpt, maar toch in een flits waarneemt, dan wenst hij je nog een prettig weekend en begroet je als ‘vaste’ klant standaard. Zoals het een echte markoopman betaamd.
Deze zaterdag in januari 2022 was er iets anders. Bij mijn vaste bloemenkoopmomentje zag ik een nieuwe medewerkster. Ze was nieuw, dat was duidelijk en oogde nog wat onzeker. Hier is niks mis mee en geduldig wachtte ik mijn moment af. Mensen moeten het mogen leren en hebben tijd nodig. Ze staarde in het luchtledige en keek me met glazen ogen aan. Youri maande haar tot actie en na een paar minuten zei ze goede morgen, met een nog altijd bijzonder vriendelijke blik. Een blik die het stadje Gennep in tuurde, nieuwsgierig en vrolijk.
Ik bestelde mijn tulpen en gerbera’s. Ze liep 3x op en neer. Een keer met de mededeling van het bedrag, 1x met de bloemen, deze legde ze terug. Waarna ze terugkwam met de vraag of ik wilde pinnen. Hierna nog een keer met het pinapparaat en nog een keertje met de bloemen. Met de bloemen in de hand checkte ze prijs bij Youri. Als een soort voorprogrammeerde robot, werkte ze dit riedeltje af. Tot zover geen probleem. Ze wenste nog keurig een fijn weekend, Iets wat ik uiteraard ook deed.
Inmiddels zij we een goed jaar verder en het ritueel blijft een heel eind gelijk. Als ik geen tulpen nodig heb of ze er niet zijn, koop ik 3 gerbera’s. Het duurt soms even, maar als ze me ziet, dan helpt ze me zo snel mogelijk. Ik vind het ook prima als ze me helpt. Nog steeds loopt ze 3x op en neer en nog altijd vraagt ze aan Youri wat de gerbera's kosten. Goed er is wellicht sprake van inflatie, maar de prijs is al een tijdje stabiel. Als ik mijn pinpas tevoorschijn tover, vraagt ze nog netjes of ik wil pinnen. Daarna loopt ze dan nog een keer extra op neer. Geweldig gewoon.
Heerlijk dit rustmomentje, waar sommige mensen haastig zijn, zelfs op leeftijden waar je het niet van verwacht voorkruipen. Alsof ze nog zonnepanelen moeten leggen, de elektriciteit opnieuw willen aansluiten, de stofzuigerzaken moeten vervangen, de belasting papieren invullen. Ik weet het niet, mij maakt het niet uit. Ik wacht wel even, geen probleem. Het conflict-als mede het assertiviteitsmodel laten we traditiegetrouw thuis op zaterdagochtend. Gewoon de boel, de boel laten. Het meisje van de bloemen, vriendelijk op haar eigen tempo, me altijd adequaat helpende. Voor mij is de zaterdagochtend dan weer compleet.
Moraal van het verhaal, het maakt niet uit hoe mensen zijn, of wat ze kunnen en doen. Ieder heeft zijn prés en vooral unieke eigenschappen. Laten we daarvan genieten. Hopelijk is ze er volgende keer weer, rust brengende op een verder om ons heen het lijkt wel doordravende 'ratrace' genaamd zaterdagochtend.
Uiteraard had ik ook een leuk stukje hier kunnen proberen te typen, maar het werd dus iets flowers….
Reactie plaatsen
Reacties