Zoo Krefeld

Op een mooie zaterdag in september gingen we met onze 2 oudste nichtjes naar een dierentuin. Ze mochten kiezen voor het uitje en zoo kozen ze voor de dierentuin als uitje. We gingen even het rijtje af en kwamen tot de conclusie dat een paar opties afvielen. Bleef open staan, de Zoo in Krefeld. Volgens bekenden een prima dierentuin en de website beloofde al een rijkelijk bedeeld dierlijk leven. Vol goede moed stapten we de auto in voor een leuk dagje weg. De heenreis verliep voorspoedig, maar het zoeken van een parking werd een andere uitdaging. P1 is klein en stond harstikke vol. De hoek om rijden bood geen soelaas, we raakten verstrikt tussen trams en veel verkeer en gingen terug richting P1. Hier zagen we een bordje P2. Deze volgden we, opdat we op een pareltje van een parkeer plaats terecht kwamen. Dit was met recht 100% genieten. We kamen aan bij een krakkemikkige totaal niet logisch ingedeelde wat opgehoogd stuk grond. Waarbij je met recht denkt dat deze op een vrijdagmiddag voor de bouwvakvakantie met de laatste restjes teer die er was is geasfalteerd.

We reden door een hek constructie, waar maximaal één auto van 2,5 meter hoog en 3 meter breed doorheen kan op het braakliggend terrein. Met een beetje meedenken en werken zouden er 200 auto’s op geparkeerd kunnen worden, maar de gemiddelde dagjesmens denkt daar anders over en zo konden er slechts 125 voitures een plek bemachtigen. Dat het parkeren wat langer op zich liet wachten, deerde onze nichtjes geenszins. Ze lieten het op zich af komen, als de eerste zonnestraal op een vroege morgen. Die zonnestralen waren er rijkelijk gedurende de dag.

We stapten uit en liepen rustig naar de dierentuin. Hier nog ouderwetse kassahokjes, waar mensen keurig achter elkaar voor in de rij stonden. Met onze digitale kaartjes konden we, na het terplekke downloaden van de juiste bijlagen, naar binnen. We hadden een familieticket voor slechts €50,- 2 volwassen en 2 kinderen. Parkeren was wellicht een paar meter verder lopen, maar gratis.

Eenmaal binnen zagen we. Na het volgen van de looproute, dat het reptielenhuis pas later open ging. Aldus vervolgden we ons pad na een eerste broodje richting de kamelen en vlooiende apen. Op een gegeven moment werd het pad letterlijk onderbroken. Het was voor sommigen een lot in de loterij, voor anderen niet. Maar er was een ouderwetse ‘das lotterie’ kiosk midden in het pad. Ook hier weer een rij mensen voor. De befaamde Deutsche loterij, die je vroeger op iedere hoek van de straat zag bij onze Oosterburen. Hiermee ondersteun je de Krefeldse zoo, geweldig dat dit nog bestaat.

We mochten de aanhankelijke pinguïn niet knuffelen die rond het aquarium liep, waarna we in een amazone terecht kwamen met enkele prachtige vogels en meerdere exotische diertjes. Zoals bijvoorbeeld de kaaiman. De vlindertuin is ook echt leuk en zit vol met de meest prachtige vlinders die je  uit hun cocon zag komen kruipen. Mooi om te zien en er ook tussen te lopen. We namen een pauze en zagen een paar gigantische vossen waar we rustig naar bleven kijken. Mede doordat een van onze nichtjes helemaal gek is van vossen.

We liepen verder en komen langs wat speeltoestellen waar de kinderen op klommen en enthousiast begonnen te klauteren. Ze gaven aan om naar de draaischijf te gaan en wilden hierop. Of ik even mee wilde, omdat ze geen Duits spraken. Geen enkel probleem, zo gezegd, zo gedaan. Als we erbij staan , slaat de vertwijfeling toe en gaan ze er alsnog niet op. Het hoefde ineens niet meer en ze rennen verder naar een volgende speeltoestel. We lopen na dit speelse momentje door naar het gorilla verblijf. Een prachtig groot verblijf, maar nu even niet. Er vind een gigantische verbouwing plaats, dus zitten de mensapen binnen. Zoals altijd hebben deze beesten wel interactie met hun of beter het publiek.

Het was tijd voor een ijsje, maar daar kwam een volgende uitdaging. Bij een van de kraampjes kon je niet pinnen. Zul je net zien, dat je ook maar net € 5,- contant op zak hebt. Dat is niet genoeg voor 4 of zelfs niet voor 2 kinderen. Gelukkig hadden we ze op dat moment niet beloofd, want dat had je de poppen aan het dansen gehad. Ze zeuren er niet om wel om een snoepje, maar die kraan haddden we al dichtgedraaid. We kopen later ijs in een kraam waar ze vooral bockworst en pommes verkochten en waar een heerlijke lucht vandaan kwam.

Waar ik zelfs zielsgelukkig van word als groundhopper zijnde, is het stadion van KFC Uerdingen 05. Dit voetbalstadion zie je continue op de achtergrond. Wat een prachtige betonnen kolos is dat. Bijna vanuit alle hoeken en gaten van de dierentuin tornen de lichtmasten boven alles en iedereen uit en op sommige plekken kijk je tegen het beton of de tribues aan. Prachtig om deze oud-Bundesliga club zo dichtbij te hebben. Het zal soms voor bijzondere taferelen zorgen als het team thuis speelt en de tribunes vol zitten. Dan zullen niet de pinguïns, pagegaaien, olifanten of bavianen het meeste geluid maken, maar de harde kern van de Krefelder Fussbal Club 05.

De wellicht grootste trekpleister van het park zijn de neushoorns. Ze staan apart, maar hebben een prachtig verblijf. Hoe trots het park er op is blijkt wel uit de tekst die bij de olifanten op het bordje staat. Van een van mijn nichtjes moest ik alles in het Duits voorlezen, dus deed ik dat plichtsgetrouw, maar deze olifanten gaan vetrekken als hun tijd is gekomen. Dan wordt hen verblijft overgenomen door de neushoorns. De kooi van de jachtluipaarden is weer behoorlijk retro. De grote kangoeroes krijgen binnen kort een nieuwe groter verblijf. Er wordt hard gewerkt in en aan dit park.

Op een volgende evenwichtsbalk leven onze nichtjes zich weer uit. Het is knap om te zien hoe lenig ze zijn, want dit kunnen we proberen na te doen, maar dan zouden we snel ein, ein, zwei moeten ‘anrufen’ zijn we bang.

Het park is groter dan we denken, maar toch hebben we nagenoeg alle beesten gezien. Het reptielenhuis laten we voor wat het is en de boskangoeroes deden hun naam eer aan door in het bos te blijven zitten. De meiden zijn moe en dat merken we al als we terug lopen, wat langer op zich laat duren. Een maal in de auto zijn we vertrokken en zij ook binnen een minuut of, maar dan naar dromenland. Het is een inspannende dag geweest. We stoppen wederom even bij cafetaria Landweert, waar we nog even ons adem inhouden als 1 van de 2 pardoes overvalt van het tuinbankje. Gelukkig alleen een paar schrammen. Als de frites komen, verdwijnen de tranen en komt de lach weer terug. Een lach die er bij ons ook was, want op deze prachtige na zomerdag mochten we een leuk uitje beleven.

Vooral voor de liefhebbers van nostalgie is dit een pareltje van een dierentuin, daarbij zijn de prijzen gunstig en kun je zeker met een gezin er een dag verblijven. Zoo zag ons dagje dierentuin eruit.