Shoppen

Shoppen 

een ouderwetse middag in Uden

Het was voor mij persoonlijk al ruim 3 jaar geleden dat ik echt geshopt heb. Niet dat ik er een hekel aan heb. In tegenstelling tot 92,7% van de mannelijke medemens heb ik niet per definitie iets tegen een middag shoppen. Slenterende op klinkers, hopzakkende van winkel naar winkel, even lunchen en door. Zo werd ik door mijn partner en schoonzus gevraagd om mee te gaan naar Uden.

De rit naar Uden verliep zonder problemen, het was vrij rustig onderweg. Al vond een weggebruiker het nodig halsoverkop voor te kruipen op de turborotonde. Totaal, maar dan ook totaal inefficiënt, want hij zat daarna klem. Ik ben dan ook oprecht benieuwd wat zo’n persoon bezielt. Of thuiskomt en tegen zijn vrouw met trots verteld. Ik ben welgeteld de lengte van een auto opgeschoten tijdens mijn rit. Het was gevaarlijk, maar ik heb toch maar gedaan en daarom ben ik 20 seconden eerder thuis dan gepland. 20 seconden in mijn mensenleven ben ik opgeschoten. Verdien ik nou een standbeeld? Nee enkel gefronste wenkbrauwen, van zowel ons als van zijn partner hopen we.

De parkeerplaats werd gevonden als was de betaalautomaat kapot. Dit ondanks dat het een slimme automaat is, want je moet zelf vooraf inschatten hoeveel tijd je in de stad verblijft. Vroeger zou je dan al je zakken nalopen en centjes erin mikken. Anno nu moet het met de mobiele pinpas ook kunnen. Of gewoon helemaal niet. Dus konden we nog een 400 meter lopen om vooraf te betalen en een wiskundige berekening los te laten. Hoe lang verblijven we in Uden, hoe gaan we onze route lopen. De eindtijd van 16:30 uur bleek aan het einde van de rit crescendo in geschat.

De eerste shop in city centre Uden werd Jeans Centre en moet gezegd worden. Wat een afgrijselijk plafond hebben ze daar. De helft zit met ducktape vastgeplakt, losse buizen hangen onafgewerkt te bungelen en er zit totaal geen structuur in. Het ziet er gewoonweg niet uit. Sowieso is dit al een aardigheidje om op te letten. De plafonds in winkels zijn vaak een gedrocht van jewelste. Erg positief in deze zaak was de jongste verkoopster met bril. Wat een megatalent. Super vriendelijk alsmede attent. Of ze het doet als bijbaan of gewoon het gezicht van Jeans Centre Uden is, het maakt helemaal niet uit. Ze verstaat haar vak voor de volle 100% en doet het met de volle 100%. Sowieso is er niks mis mee, het gezicht van een winkel zijn. Dat is een heel groot compliment en niet voor iedereen weggelegd.

Voor mezelf is shoppen in de regel vrij beperkt. Ik heb een platonisch huwelijk met de Jack &Jones. Deze is ook in Uden aanwezig, het zij zeer klein. De verkopers zijn net als overal niet hinderlijk, maar efficiënt en behulpzaam. Het aanbod is vaak genoeg en ik slaag meestal. Deze ronde ook met een chino, t-shirt en wat opmerkelijker. Ik kocht een nieuwe zwembroek en zelfs een eau de toilette. Voor mij was de dag daarmee al geslaagd, al zouden nieuwe sneakers welkom zijn. Eenmaal de hoek om was het al vrij snel tijd voor lunch. We wisten dat de baron op de hoek goed was, maar kozen voor de Eetkamer alwaar de uitsmijter, hoe verrassend ook genaamd, de eetkamer me opviel. Ik had domweg gruwelijk veel zin in een uitsmijter dus dat werd het ook. We genoten al van een heerlijk brandend zonnetje en konden na deze lunch verder.

Uden dan zeg je als snel ’t Winkeltje. Een parel van jewelste in het centrum. Bekend om haar unieke tassen, maar de collectie en interieur mogen er al helemaal zijn. Je voelt jezelf gewoon bewegen op de houten vloer en het aanbod is leuk. Hierna ging de route verder richting H&M, niet alvorens we eerst een oud-collega op een poster zagen hangen bij een juwelier. De H&M is een beetje kop of munt. Het is of een teringzooi waar onderbroeken tussen de sokken liggen en rokjes tussen zwemshorts. Of het is een compleet concept en overzichtelijk geheel. Dat laatste geld voor de H&M in Uden, zeer nette winkel. Al stond me de wijde mode op de herenafdeling alles behalve aan. 

Na de H&M de open 32, vooral erg duur net als de score, die we links lieten liggen. Hierna kwamen we binnen bij de Cotton Club en het moet gezegd. Wat een gruwelijke fijne banken hebben ze aldaar. Niet te doen ik zat er heerlijk en de muziek was ook nog in orde. Ik kon zelf niet vinden in deze dames zaak, maar goed we zaten er warmpjes bij. Na de Cotton Club kreeg ik dorst als een pony en zo scoorden we bij de HEMA nog even een flesje water. Heel bijzonder daar was de leeftijd van de mensen die binnen zat. Ik gok 75 en ze gingen 1 voor 1 hun kopje koffie halen. Het vertrouwde goede van de Hema.

Voorheen was Hout-Brox de shopping mal van Uden, anno nu is dat Berden. Ondanks 3 rondjes heb ik daar Jack & Jones afdeling niet kunnen zien en mijn vermoeden werd toen ik een verkoper in een prachtig kostuum en dito montuur bevestigd. De prijzen liegen er niet om. Ik wist niet hoe snel ik weer een paar etages lager moet gaan.

We wisten dat hij er zat, maar hadden de lady sting gemist. We vonden deze, ondanks dat we 3x er langs liepen alsnog. Lang leve google maps. Helaas geen mannenafdeling alhier,  waarna we nog een ijsje wilden scoren. Helaas was de rij voor de ijssalon nog langer als die voor de Piranha op een warme zomerdag in de Efteling. Ondanks de portie geduld van jewelste, lieten we de smaak van deze zoete lekkernij letterlijk maar links liggen. Althans vanuit de route die we bewandelden en iets rechts laten liggen klinkt zo vreemd.

Terug in de auto bedacht ik me nog wat. Wat is dat shoppen toch ontzettend slopend, je wordt er bijzonder moe van. Waar ligt dat nou exact aan. Het trage wandelen, de vele indrukken en producten die je ziet. Een ding moet ik wel zeggen, ik heb er nog steeds geen hekel aan. Op naar een volgende keer en die sneakers, komen wel.