"de koning onder de sushitenten"

Het idee om in de giga drukke periode zo tussen november en januari ergens te gaan uit eten met collega’s noopte zich tot het vormen van een poll. Een poll die maar door een drietal werd ingevuld. Dat kan beter, sneller en strakker moet een collega gedacht hebben. We gaan 30 november. En zo geschiedde, met een vooraf gekozen locatie. Dat werd Konbanwa in de Heiligland stichting. Alwaar ze goddelijk sushi zouden moeten serveren. 6 man en 1 vrouw konden en zo gingen we, al dan niet na enige verfrissing, make up of andere schoonheidsidealen de auto’s in. Langs Berg en Dal. Letterlijk en figuurlijk, bult op, bult af en dit ook nog op een onverlichte, maar gelukkig Breedeweg.  Op de kruising links en dan weer links, als we rechtdoor waren gegaan, hadden we Konbanwa links laten liggen, maar dat kon niet de bedoeling zijn. We reden de onverharde parking op, vonden een plekje en zagen een andere collega komen aanwandelen.

We liepen gezamenlijk naar binnen. Waarbij meteen enkele zaken opvielen. Een gigantische entree, een oude hal, een meterkast met een tekening van een 4 jarig kind erop. De creatie op deze tekening was het restaurant door de ogen van een kind op die leeftijd. Schitterend gewoon. We komen aan bij de toonbank, waar een vriendelijke dame ons naar onze plek helpt. Maar goed ook, want als ze had gezegd rechts, links, links we hadden er niet gekomen. Een doolhof in een gemiddeld pretpark is minder uitdagend dan een tafeltje vinden bij Konbanwa. We konden nog even wachten op een paar collega’s, die wat vertraging hadden. Gelukkig werk gerelateerd, maar bewust lieten we de tablet niet komen. Dat zou van de zuivere speeltijd afgaan. Deze is overigens 2,5 uur en dat bleek afdoende. Nadat een kwartiertje wachten kwamen zij ook binnen.

Niet veel later kregen we ook de beschikking over de tablet. Het fijne van onze tafel was dat ie eivormig was, kortom er was geen hiërarchie. We waren met 6 in plaats van 7 doordat een collega ziek was. Vervolgens wilde een van ons voor 7 gaan afrekenen, maar goed dat hebben we uiteindelijk maar niet gedaan. De ervaringsdeskundige wezen al op specialiteiten van het huis, maar uiteraard was een ieder assertief genoeg om zelf een keuze te maken. De beperkte personage in mij denkt bij sushi aan het volgende. Als ik aan Sushi denk, denk ik aan de maki. Gewoon wat vel, rijst en dan wat vis er in. Maar het kan en moet in de huidige tijd natuurlijk allemaal instragramgenieker Daarbij zijn de gerechtjes vaak ontzettend smaakvol.  

De eerste ronde begonnen we voorzichtig met 4, veelal kleinere sushi smakelijkheden de man, al werd er gespreid geserveerd. Hierdoor gingen enkele rondes door elkaar, maar dit kan ook bijna niet anders. Je hebt sushi, de kant en klare box. Je hebt goede sushi, de gemiddelde afhaal locatie. En je hebt uitmuntende sushi, vers gerold en bereid. Laatst genoemde is eerder regel dan uitzondering bij Konbanwa. Al de eerste ronde proefde je de versheid van de producten.

Na 2 rondes sushi sloeg ik even om en ging full house. Lam en beef op spies, waren van gouden kwaliteit en de teriyaki saus zo goed, dat je behoefte hebt je bord af te likken. Wat je in alle wijsheid toch maar even gelaten in het bijzijn van collega’s. Ook de beef stukjes, eendenborstfilet, chicken teryaki waren van knijtertje hoog niveau. Ondertussen gingen we stuk om features als LinkedIn. Zo zou een collega een uitnodiging van een autobedrijf hebben gekregen. Van het bedrijf Person Auto. Dat het om personato ging, tsja. Ook de cursus ADR kon niet onbesproken blijven, er werd gedacht dat zelfs liefhebbers of kenners op dit gebied hun kinderen een UN-nummer zouden geven. We dwaalden af, maar genoten ondertussen van nog maar pracht en praal. Neem de rijkelijk gevulde beefsoep met verse broccoli en voldoende beef. En wat te denken van de geflambeerde zalm sushi. Een pareltje van jewelste. Loempi nee heb je, loempia was te verkrijgen en dankbaar genoten we ook van deze deegrolletjes uit het vet.

De carpaccio sushi wil nog wel eens een gevalletje net-niet zijn. Hier was hij het net-wel. Of helemaal wel. Heerlijk net als de beef-shrimp sushi. De gerookte spek werd niet aangerukt, maar wellicht moet je wat over laten. De Temaki’s hadden de grote van een puntzak friet. Waar we een collega uitlegden dat het zakje eveneens eetbaar is. Nooit te oud om te leren zo zie je maar weer. Ook de gezonde huiskamerkeukentafelsnack (speciaal voor de scrabblefans) kon niet ontbreken. Mocht je niet weten welke het is, soja verraden we het hier. Iets met zelf je boontjes kunnen doppen.

Na een ronde of 7 raakte een ieder toch wel behoorlijk verzadigd en was het tijd voor een sigaretje en/of even rust. Of zoals een collega zei hoe was het? Het was wel lekker maar niet zo gezellig, en liep naar buiten. De echte diehards liepen nog even langs de toetjes bar. Of ja 2 gingen voor avanalles, de meest zachte koos softijs. Hier waren verder te vinden. 12 soorten schepijs. tig van heerlijke gebakjes. Kon je de softijs zelf tappen en waren er zuurtjes en uitgedroogde spek te vinden.

Na een paar kleine toetjes was iedereen voorzien en dus liepen we richting de uitgaan. Hier was nog een prachtig moment waar te nemen. Een collega tipte me al. ‘Achter ons staat een uitmundig gave kerel’. En ja wel, zijn houding, looks en uiterlijk deden een ding verraadden. Dit was 100% de tweelingbroer van Startrecks’ Spock. Precies hetzelfde kapsel, nog net niet het blauwwitte gewaad dragende. Alsof ie rechtstreeks van de set uit 1966 is gelopen. De collega die afrekende was er zo van onder de indruk, dat hij maar in het wilde weg tegen de kassière zei. Ik reken wel af, moet morgen toch weer werken. Hij kreeg een wat vreemde reactie, maar dit komt omdat hij ook zo in de ban was van het briljante figuur dat het decor van Konbanwa opleukte. Gewoon door zichzelf te zijn. Of beter, er te zijn.

Met een gigantische glimlach en een niet zo lekkere pepermunt in onze mond verlieten we het gebouw, door de oude klapdeuren en liepen naar buiten. De kou in en naar onze auto’s. Spotify werd gekoppeld waardoor de meest vrolijke deuntjes, zoals , Sio no Estas & Prada door de speakers galmden. Het was een mooie avond.